donderdag 12 augustus 2010

Muziek en vrienden (14)

13. Fever – Ruby Wilson
Ik kijk door mijn hotelraam naar het centrum van Memphis, the capitol of Blues. Het is al donker en de straten glimmen van de regen. De kleuren zijn verworden tot grijstinten. Ik kleed me aan om de stad in te gaan. Even later rij ik de paar kilometer richting stadshart en parkeer de auto in een parkeergarage. Buiten regent het nog steeds en ik trek de kraag van mijn jas nog wat verder omhoog. Ik loop de paar straten richting Beale Street, de Blues-straat van Memphis. Het is vijf uur in de middag en de straat ligt er verlaten bij. De neonreclames aan de gevels fluoresceren tegen de steeds zwarter wordende lucht. Ik loop dicht langs de gevels van de kroegen en souvenirwinkels. Hier en daar komen flarden muziek uit de kroegen naar buiten. Bij een van deze tenten klinkt Elvis Presley. Zou hij dan toch niet dood zijn? Door de openstaande ramen kijk ik naar binnen en zie dat een man op een podium zich uit zijn naad staat te zweten om er erg op te lijken. De halflege kroeg geeft hem maar weinig aandacht.
Na het eten in het Peabody Hotel loop ik weer terug naar Beale Street. Op de hoek is de BB King Blues Club gevestigd. Het is nu stampend druk binnen. Om vijf uur waren er slechts een handjevol mensen. Er klinkt ook hier livemuziek en ik twijfel niet lang. Binnen neem ik plaats aan de bar, bestel een licht biertje en sta recht tegenover het podium. Daar zingt een zwaarlijvige zangeres haar longen uit haar lijf. Achter haar musiceert de begeleidingsband van BB King op professionele wijze. De zaal gaat uit haar dak. Het swingt inderdaad de pan uit.
Helaas ben ik op een ongelukkig tijdstip binnengestapt, want na twee nummers neemt de band pauze. Ik loop even naar het toilet, waar de toiletjuffrouw een soepel grijnzende neger is die met zeepjes en geurtjes in de weer is. Terug bij mijn stek aan de bar aanschouw ik het pauzetafereel; op het kleine dansvloertje voor het podium bewegen blanke vrouwen en zwarte mannen op heuse line-dance muziek.
Na de pauze gaat de band en de zangeres weer verder. Het is Ruby Wilson, een vrouw van graniet en met serieuze stembanden. Ze heeft haar zoon en dochter als achtergrondzangers meegenomen en heeft er zichtbaar plezier in. Ik geniet volop van mijn avondje Memphis!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten