Koud vuur in Galtür

Een weekje skieën in Galtür begint gewoonte te worden. Dat is het natuurlijk niet. Het is een luxe, maar als je drie jaar achtereen jezelf deze luxe permitteerd, begint het toch een gewoonte te worden. En dus ook dat ik, samen met vrienden, de overgang naar een nieuw kalenderjaar meemaak in Oostenrijk. Nou had ik dat wel vaker beleefd, want toen ik rond de 16 was, gingen we ook vaak op wintersport naar Oostenrijk met Kerst en Oud-en-Nieuw. Er was me altijd bijgebleven dat ze in wintersportplaatsen niet zo van vuurwerk hielden. Met al dat geknal zou er ook wel eens een lawine naar beneden kunnen knallen. En juist in Galtür hadden ze daar slechte  ervaringen mee in het verleden. Niet met dat vuurwerk, wel met die lawines.
Blijkbaar was het de laatste jaren meegevallen, want de afgelopen jaren werd er vrolijk vuurwerk afgestoken. En ook afgelopen nieuwjaarsnacht gingen er weer vele euro's veelkleurig en knallend de lucht in. In Galtür doen ze dat echter niet om 12 uur. Nee, om kwart over tien spreekt eerst op het dorpsplein de burgervader de lokale bevolking toe. Dan mogen de blazers van kapel een aantal noten spelen. Dat doen ze overigens kort, want ik weet niet of u wel eens uw lippen met metaal in aanraking hebt gebracht bij een temperatuur onder nul, maar dat levert bijzondere littekens op.
Om elf uur lopen we dan richting een klein veldje dat uitkijkt op het dal. Met toortsen is 2010 in de sneeuw zichtbaar en dan wordt de hemel verlicht door een spectaculair vuurwerk. Naast het vuurwerk is ook het applaus niet van de lucht. Na een half uur loopt iedereen weer terug om rond 12 uur hun eigen vuurwerk de lucht in te laten vliegen. Wij doen daar niet voor onder. En, na het buiten in de sneeuw opentrekken van de champagne en de beste wensen, schieten wij - enigszins koud - ons vuur de donkere nacht van Galtür in.

Een heel goed 2010!