Oh Canada!

Yes! Yes! Yes! Mijn tweede vaderland heeft het Olympisch Goud! In een spreekwoordelijke zinderende finale versloeg Canada de Verenigde Staten. In "overtime" werd het verlossende doelpunt gescoord en gleed de puck langs de beste goalie van het tournooi. IJshockey blijft een van de meest enerverende sporten om naar te kijken.
Waarom deze plotselinge uitbarsting van een nuchtere Hollander? En hoezo tweede vaderland? Ik neem u terug naar 1983. Als nog jonge student reis ik voor een jaar naar Alberta om daar in de  Flying Dutchman Bakery te gaan werken. Ik ben er nog slechts een paar maanden als ik aangestoken wordt door het hockey-virus. De Edmonton Oilers is een van de beste teams in de National Hockey League en heeft de beste hockeyspeler die ooit op het ijs is verschenen, Wayne Gretzky, alias The Great One! Ik kijk veel wedstrijden op televisie, maar het hoogtepunt is als ik live een wedstrijd mag bijwonen in Edmonton. De sfeer is fantastisch, compleet met meedreunend orgel. En ook de wedstrijd is een spektakel. De snelheid waarmee het spel op en neer gaat, het wisselen van de spelers en de hardheid van de bodychecks. Zelden ben ik bij een grotere happening geweest als toen.
Mijn tijd in Canada was in vele opzichten bijzonder. Het vormde een ontworsteling aan de benauwende sociale sfeer in Nederland. Alles kon, alles mocht. Een wereld met veel persoonlijke vrijheid. Een wereld met aardige mensen. Een wereld met prachtige natuur. Canada was een geweldig land. Een land om naar te emigreren!
Maar uiteindelijk werd toch Nederland mijn vertrouwde basis. En Canada een tweede vaderland. Maar bij hockeywedstrijden....verlang ik weer heel even terug naar 1983!