In 1982 was ik voor het eerst in Canada. In mei van dat jaar stapte ik in het vliegtuig richting New York voor een twee weken durende studiereis die eindigde in Atlanta. Daar stapte ik alleen in de Greyhoundbus richting New Orleans. Gewapend met een buspas voor drieëntwintig dagen zou ik via het zuiden van de Verenigde Staten richting het westen en vervolgens richting Canada reizen. Mijn eerste reis alleen en dus pende ik driftig al mijn belevenissen in een dagboek. Daarnaast moest ik van $30 per dag leven (de dollar was toen nog fl 3,30 waard), wat nog een hele klus was als het motel al $20 was en er die dag nog gegeten, gedronken en gerookt moest worden.
In San Francisco had ik een halve afspraak met Richard gemaakt, die ook dwars door Amerika reisde met René. Bij het informatiecentrum op Halliday Plaza had Richard zelfs een bericht voor mij achtergelaten. Ze waren reeds in San Francisco geweest en nu weer terug gegaan naar Los Angeles. Wellicht zouden ze nog terugkomen. Vlug krabbelde ook ik een bericht en liet deze achter op dezelfde plek. De volgende dag wachtte ik op de afgesproken tijd op een mogelijke ontmoeting. Helaas, het uur streek voorbij zonder de bekende gezichten te zien. Ook de volgende drie dagen keek ik steeds of er wellicht een tegenbericht was gearriveerd, maar mijn krabbel wachtte nog steeds eenzaam op antwoord. Na vier dagen ging ik verder richting Vancouver.
Eenmaal in Cold Lake in Alberta ontmoet ik mijn neef Andy, die ik meer dan tien jaar niet had gezien. Ik krijg meteen een tour naar de bakkerij en bezoek mijn oom en tante in Cherry Grove. We kamperen twee weken in British Columbia en na meer dan twee maanden reis ik weer met de Greyhoundbus richting Chicago. Meer dan veertig uur in de bus om een vliegtuig te halen.
Het jaar daarop land ik in Edmonton. Dit keer om een jaar in Canada door te brengen. Als bakker in The Flying Dutchman Bakery. Elke dag vroeg op en hard werken. Vijf dagen lang. En dan het weekend om uit te rusten. Bij het kampvuur in de achtertuin hoor ik voor het eerst de Canadese groep Loverboy. Symfonische hardrock zoals dat hoort bij dit continent. Een aantal maanden later zie ik de groep live in Edmonton en ben ik verkocht. Heerlijke muziek om je op uit te leven als je alleen maar het weekend hebt om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten