In Canada maak ik ook kennis met de muziek van Huey Lewis & the News. In de oude schuur annex garage die op het erf staat, ligt nog een oude eight-track speler, de voorloper van het cassettebandje. In de speler gaan grote eight-track cartridges, nog groter dan de videocassettes, waarin een bandje zit dat continue doorspeelt. Het systeem hapert nogal eens, maar gelukkig niet bij de elpee Sports van Huey Lewis. Het eerste en verreweg beste nummer is Heart of Rock ‘n’ Roll, wat rustig begint en met een stampende beat eindigt en een muzikale rondreis biedt door de Verenigde Staten.
Een aantal jaren later ga ik met Arthur, een oud studiemaatje, naar een concert van deze band in Paradiso. De band is amper nog bekend in Nederland en deze poptempel is slechts half gevuld. Een aantal joelende Amerikaanse toeristen staan vooraan bij het podium. Een unieke kans voor hen, want Huey Lewis & the News is in die periode de best scorende concertband aan de overkant van de oceaan. Het concert is geweldig, maar duurt slechts veertig minuten.In 2005 ben ik twee maanden op reis tijdens mijn sabatical. De reis eindigt in New York en het is Thanksgiving Day. Het is koud en winderig in de stad en ik vraag me af wat ik vanavond kan doen, want alles is dicht vanwege deze nationale feestdag. Als ik ’s middags terugloop naar het hotel, passeer ik het Ambassador Theater en zie op de billboard de musical Chicago aangekondigd. Daaronder staat, in iets kleinere kapitalen, de naam van Huey Lewis. Dat kan toch niet waar zijn. Een popartiest, waarvan ik weliswaar al jaren niets meer gehoord had, is nu musicalster geworden. Ik kijk naar de foto’s in de vitrine en het blijkt toch waar. En nog mooier, vanavond vindt er ook nog een show plaats. Ik betaal tachtig dollar en loop tevreden naar het hotel. Na ’s avonds de traditionele kalkoen te hebben gegeten, sluit ik aan in de rij voor het theater. Ik blijk bijna helemaal bovenin in dit oude theater te zitten. De musical is redelijk. Helaas geldt dat ook voor Huey Lewis. Het is geen echte acteur en zeker geen danser, maar gelukkig is zijn zangstem nog steeds zeer herkenbaar en klinkt zijn karakteristieke en wat hese geluid door de zaal. Na afloop wordt er geld opgehaald voor een goed doel en loop ik terug naar mijn kleine hotelkamer. Dit zal zeker de laatste keer geweest zijn dat ik Huey Lewis heb gezien. Het bevat weinig ‘news’ meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten