De vloer waarop ik sta gaat op en neer. Om me heen dansen duizenden mensen. Ik dans en zing volop mee. Als dit het laatste is dat ik hoor, dan is dat prima. Dit is het geluid van mijn generatie. Op honderd meter afstand zie ik een figuur van een halve centimeter tekeer gaan. Maar het geluid van die halve centimeter is overweldigend. Alleen Bruce Springsteen kan zo veel energie overbrengen op een heel stadion. En natuurlijk zijn waanzinnige ‘E Street Band’. Meer dan drie uur aan een stuk speelt hij zijn nummers en ‘rockt’ het stadion op en neer. Dit is de ‘Born in the USA’-toer. Wellicht zijn meest commerciële plaat ooit, maar wat geeft het. Samen met mijn broer en de Gerard en Hans Warps staan we op de tweede ring, recht tegenover het podium. Verder weg kun je niet staan, maar toch ga ik volledig mee met de muziek. Gelukkig hebben we een verrekijker bij ons, zodat we zo nu en dan de halve centimeter kunnen vergroten tot een wat normaler formaat. Maar het doet er weinig toe, want dit is het beste concert wat ik ooit heb gehoord. De keuze voor het nummer Jersey Girl is wellicht bijzonder. Geschreven door Tom Waits, maar de live-versie van Bruce Springsteen is speciaal. De spanning van het nummer en het enthousiasme van het publiek maakt het nummer geweldig om naar te luisteren. Het is mijn favoriete Springsteen-nummer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten