In de bonen zijn

Dokkeren op de kasseien. Een bijna meer poëtische zin bestaat er niet. En de beste dokkeraar van 2010 is een Zwitser, Fabian Cancellara. Zowel De Ronde winnen als de mooiste klassieker - althans in mijn ogen - De Hel van het Noorden. En beide op grootse wijze. Beide keren rijdt hij op pure klasse weg. Eerst op De Muur, zittend demarrerend. En vandaag gewoon als de rest niet oplet. En dan voornamelijk Tom Bonen. Ook een grote renner, maar dit voorjaar net niet scherp genoeg.

Het was trouwens een weekend vol sportieve hoogtepunten. Op zaterdag vond de Grand National plaats, de enige paardenrace waar ik naar kijk. Het is De Hel van Noorden onder de paardenraces. Een spektakelstuk zonder weergaa. Met 34 paarden van start en slechts 14 halen de finish. Dertig heggen waar overheen gesprongen moet worden. Een te lang parcours voor velen. Het is hectiek. Het is drama. Het is prachtige Engelse traditie.

En dan nog een hoogtepunt: The Masters. Mijn favoriete golftoernooi in het jaar. Op de prachtige golfbaan van Augusta. Ook hier veel drama. Tiger Woods die terugkeert en meteen bijna superieur speelt. Bijna dus. Maar de spierbonk Phil Mickelson die uiteindelijk de minste slagen nodig heeft. Prachtige beheersing. Wonderlijke slagen. En onbeschrijflijke missers. Golf heeft alles wat sport geweldig maakt.

Maar de kampioen van dit weekend blijft Fabian. De knoestige knoert die alles overklast.