De glimlach van een kind....
De bazen zijn op bezoek. Aan bazen hoor je een hekel te hebben. Zij bepalen immers uiteindelijk wat je moet doen en zij bepalen ook wat er gebeurt als je het niet doet. Nee, ik heb het niet over mijn bazen, maar over de bazen die al honderden jaren op bezoek zijn in Zuid-Afrika. Laat ik duidelijk maken wat ik bedoel.
Op een dag parkeer ik mijn auto bij het kantoor van de Wattville Housing Association. Er lopen wat kinderen rond die al snel mijn kant opkomen. Ze lachen naar me en ik lach vriendelijk terug. Ze zeggen wat tegen me en ik denk het eerst niet goed te verstaan. Maar ze blijven het roepen en ze blijven glimlachen. Dan besef ik wat ze zeggen. Ze roepen “Baas” tegen me. Dat kan niet waar zijn! Ik ben hun baas helemaal niet. Ze blijven het roepen en ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik glimlach maar wat naar de kinderen. De glimlach van een..... Baas?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten