Hoe ik me echt voel
Ik ben nu alleen in een groot appartement. Het is Goede Vrijdag, een vrije dag hier, en het is kwart voor één in de nacht. Arie en Willy zijn eergisteren op vakantie gegaan naar Namibië. Mijn kist met spullen is nog niet gearriveerd. Dat betekent dat ik mijn gitaar en mijn cd’s nog niet kan spelen. Een blikje Castle-bier is bij de hand. De televisie speelt op de achtergrond. Eenzaam? Ja, wel een beetje. Ongelukkig? Zeker niet.
Elke dag is hier een nieuwe ervaring. De dagen vliegen voorbij. Al drie weken hier en het voelt in vele opzichten al als normaal. De rit naar Wattville, de eindeloze vergaderingen, het werken in de avond en het wonen in een met tralies beveiligd appartement. Niet dat ik soms terugdenk aan Holland en aan de Woningraad. Daarvoor krijg ik genoeg telefoon en berichten via het Internet. Maar heimwee is een vreemd woord voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten