Cultuur van werken
Vergaderen en nog eens vergaderen. En dat je moet vergaderen weet je pas de dag van tevoren. Een agenda gaat hier niet verder dan maximaal een week. Werken doe je hier ‘s avonds en bij voorkeur niet overdag.
Vergaderingen zijn hier boeiend. Wie is de voorzitter? Wie horen er aanwezig te zijn? Wie zijn er aanwezig? Is er eigenlijk wel een vergadering? Worden er vandaag beslissingen genomen? Wat wordt er eigenlijk besloten? Kortom, er worden veel vragen gesteld en weinig antwoorden gegeven. Het enige wat zeker is, is dat we zeker nog een vergadering nodig hebben. Dat vergaderingen hier boeiend zijn heeft te maken met het feit dat men bij voorkeur tijdens vergaderingen niet zegt wat men vindt. Dat doe je pas na de vergadering als de tegenpartij al weer op weg naar huis is.
Opvallend is ook het wantrouwen dat bij de mensen in de township leeft jegens de andere partijen aan tafel. Of het nu de aannemer is, de projectontwikkelaar of de financier, ze hebben allen andere motieven en proberen iedereen een loer te draaien. Gelukkig staan Arie en ik aan de goede kant. Wij vormen de bescherming tegen deze boze buitenwereld. Dit is misschien enigszins gechargeerd, maar geeft wel een beeld van hoe lastig het is om samen te werken.
Werken hier betekent elke dag een nieuw probleem. Stukken die niet meer te vinden zijn in het archief. Afspraken die niet worden nagekomen. Mensen die niet te bereiken zijn en voornamelijk deadlines die constant worden overschreden. En dan is er nog de angst om mensen aan te spreken op hun verantwoordelijkheden. Dat is geen gewoonte hier. Met vriendelijk lachen en om de hete brij heen draaien wordt veel tijd verknoeid.
Misschien een voorbeeld. De WHA heeft met behulp van geld van de Franse overheid 46 koopwoningen kunnen bouwen in 1994 en 1995. De bewoners hebben een lening van R 15.000 opgenomen tegen 10% rente. Deze lossen ze af bij de corporatie. Dat aflossen is echter in de praktijk op basis van vrijwilligheid. Wanneer iemand niet zijn maandelijkse afbetaling doet wordt er geen actie ondernomen. Nee, er zal wel een goede reden voor zijn. De woningen vertonen gebreken en dus is het logisch dat ze niet betalen. Of ze hebben deze maand toevallig geen geld. Ze komen wel naar kantoor als ze weer geld hebben. Als we weer eens een bijeenkomst hebben zullen we zeggen dat ze nu toch echt moeten betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten