De bazen zijn op bezoek. Politietanks met zwaailichten staan op strategische plekken in de township. Het bezoek is pas een dag van tevoren bekend gemaakt. Toch zijn de veiligheidsmaatregelen indrukwekkend. Rond het graf van Oliver Tambo staan de mensen al klaar met Zuidafrikaanse vlaggetjes. Het koor is al aan het zingen. Dan komt een grote stoet auto’s het kerkhof oprijden. De menigte joelt. Uit de statige Mercedes stappen Tokyo Sexwale (spreek uit als Segwale), de premier van de provincie Gauteng, en Sam Nujoma, president van Namibië. Ook Walter Sisulu is aanwezig. De volksliederen worden gezongen. Weer krijg ik kippevel van het volkslied van Zuid-Afrika. Dan legt de president een krans op het graf en houdt een korte toespraak. Een bescheiden applaus volgt. Vervolgens komt Tokyo op het podium, heft zijn vuist in de lucht en roept “Amandla”. Het publiek reageert onmiddellijk op deze ANC-strijdkreet en antwoordt met “Ngawethu”. De mensen naast me, ouderen, moeders met kinderen op de rug gebonden en werkers, waren eerst rustig en timide, maar stralen nu een felheid uit die me beangstigt. De premier benadrukt de kameraadschap tussen “comrade” Sam en “comrade” Oliver Tambo. Een kameraadschap die zich uitstrekt tussen de presidenten van beide landen en tussen de volkeren van beide landen. Zijn toespraak wordt nogmaals besloten met de kreet “Amandla”.
De muziek van Zuid Afrika heeft een plaats in mijn hart gekregen toen ik vanaf 1995 regelmatig in dat land verbleef. Via de muziek hoor, zie, ruik en voel ik weer de hartstochtelijkheid van de mensen die ik al die keren heb mogen ontmoeten. De film Cry Freedom maakte diepe indruk, ook vanwege de muziek. Nkosi Sikeleli Africa betekent 'God bless Africa', en is sinds 1991 het begin van het Zuid Afrikaanse volkslied, dat overigens verder delen bevat van liederen uit de andere officiële talen in dat land. Het mag hier niet ontbreken, omdat het mij terugbrengt naar het land en de mensen daar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten