De ogen uit mijn sokken
Ik zie Ronald en Ewoud weer in Durban. Beiden zijn studenten van de Academie van Bouwkunst in Rotterdam en de initiatiefnemers van het “Housing Generator” project in Zuid-Afrika, waar ook Wattville een van de beoogde plekken is. Die dag betrekken ze net hun appartement met uitzicht over de haven en dus dienen er boodschappen te worden gedaan. De middag wordt verder gevuld met het inruimen van de spullen.
Die avond is er een feest op vijf minuten lopen van het appartement. Het thema is “Blues Brothers” en dus hijs ik mezelf in het nog grauwer gesluierde overhemd. De haren naar achteren en de zonnebril op. We zijn er klaar voor. Als we in de zaal komen spelen “The Dynamics” ska-muziek, zich niet echt aan het thema houdend. We dansen wat, ik transpireer lichtjes en we doen wat aan de vochtbalans. Om halfvier zijn we weer thuis en genieten van het uitzicht.
De dagen in Durban zijn gevuld met uitslapen, veel praten, poolbiljart spelen en veel gezelligheid. Ronald is van oorsprong Zuidafrikaan en maakt, alhoewel perfect Nederlands sprekend, soms nog verrassende uitglijders. De aanleiding is mij nu ontschoten, maar de uitdrukking niet. “Mijn ogen vielen uit mijn sokken” roept Ronald, waarop Ewoud en ik dit tot kreet van de rest van het weekend verheffen.
Een dolfijnenshow heeft iets triest, zeker in een regenachtig Durban. Het blijven wonderbaarlijke beesten, maar met een te enthousiaste presentator die de “menselijke” kunststukjes aan elkaar praat, word ik maar enkele minuten vermaakt. Fascinerend echter is het bassin met de haaien. Lompe grijze gevaarten met kleine hersenen en een bek waarin moord de boventoon voert. Mijn enige toeristische uitspatting in vier dagen Durban.
Op dinsdag 24 september rij ik de zeshonderd kilometer terug naar Johannesburg. Een prima vakantie met fantastische ontmoetingen. Een land waarbij je ogen uit je sokken vallen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten