Een kleine wereld
Opgefrist door een bad en een douche maak ik mij op voor het diner. Ik trek nette kleren aan, want in dit hotel mag je niet in spijkerbroek na zes uur verschijnen. Alhoewel mijn witte overhemd een lichte grauwsluier heeft, overtuig ik mezelf dat dat tussen de nog steeds aanwezige bowlers geen probleem is. Met enigszins stramme benen loop ik richting de eetzaal. Voor de verandering maar eens een fles wijn bestelt en ik begin aan mijn soep. Ondertussen komen meer mensen de eetzaal binnen en tot mijn stomme verbazing zie ik plotseling een bekend gezicht verschijnen. Alhoewel zijn haardracht verrassend anders is, herken ik hem onmiddellijk. Het is Johan. Na een hartelijk Hollands welkom (handen schudden), neemt hij samen met zijn vriend Dick plaats aan mijn tafeltje. Wonderlijk toch elkaar hier te ontmoeten. Tijdens het eten praten we over Zuid-Afrika (veel) en over onze werkgever (niet te veel). De bedrijfsleider komt naar ons toe en nodigt ons uit om later op de avond nog even naar een feest te gaan. We aarzelen niet lang en stemmen gretig toe.
We rijden het park uit en ik moet alle moeite doen om mijn voorganger op deze bochtige en onoverzichtelijke wegen te kunnen volgen. Via de Oliviershoekspas komen we op de plek van het feest aan. Als we het etablissement betreden blijkt het echter een rustig stamcafé. Het “feest” schijnt al afgelopen te zijn. Dat moet een geweldig feest zijn geweest! Hebben we hiervoor veertig kilometer gereden? In dit land is dat blijkbaar “op de hoek” een biertje halen.
Na enkele biertjes rijden we daarom maar weer terug het park in en drinken nog wat op de kamer. Laat in de nacht nemen we afscheid met de afspraak dat we elkaar nog in Johannesburg zullen ontmoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten